Powiązania między laboratorium a pracownikami naziemnymi będą miały kluczowe znaczenie. Od nich zależy przyszłość rolnictwa i od tego nasze utrzymanie.
Fosfor, niezbędny składnik odżywczy dla wzrostu upraw, mógł być pierwszym pierwiastkiem odkrytym chemicznie, ale jest jednym z najtrudniejszych do wykrycia. Jest to szczególnie ważne, jeśli chodzi o zarządzanie składnikami odżywczymi w gospodarstwach.
Niedobory roślin są trudne do wykrycia, a obieg fosforu przez glebę i zlewnie stanowi delikatną równowagę podatną na wpływ człowieka, podczas gdy straty dla środowiska są coraz bardziej badane.
Naukowcy poczynili wielkie postępy w zrozumieniu fosforu w laboratoriach, aw ostatnich latach poczyniliśmy znaczące postępy w pomaganiu rolnikom w terenie lepiej zrozumieć, jak opłacalnie stosować nawozy fosforowe, aby rozwiązać problem i uniknąć straty.
Jednak szersze rozpowszechnienie tej wiedzy w rolnictwie ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia zrównoważonego stosowania nawozów fosforowych, które pomogą rolnikom sprostać wyzwaniom związanym z produkcją żywności.
Wiemy, że złoża fosforu są ograniczone, dlatego ważne jest, abyśmy chronili i przetwarzali fosfor dla przyszłych pokoleń. Zapewnienie rolnikom dostępu do narzędzi i technologii opracowanych w całym sektorze nawozów, które pomogą im osiągnąć cele produktywności i zminimalizować wpływ na środowisko, ma również ogromne znaczenie.
Miałem wielkie szczęście, że podczas mojej kariery zawodowej współpracowałem z wieloma naukowcami z różnych dziedzin i korzystałem z nich, co pomogło zwiększyć wpływ naszych badań. Kiedy możemy przetłumaczyć i podzielić się tym z potrzebującymi, takimi jak rolnicy, skutki mogą być daleko idące.
Jednym z takich przykładów jest opracowanie wskaźnika P, narzędzia, które pomaga rolnikom określić, które obszary ich gospodarstw są najbardziej podatne na utratę składników pokarmowych zawierających fosfor. Korzystanie z indeksu P pomaga zmniejszyć ilość fosforu traconego do środowiska w USA o około 25 000 ton.
O sukcesie wskaźnika P świadczy fakt, że w 49 stanach Służba Ochrony Zasobów Naturalnych (NCRS) przyjęła go jako podstawę planowania zarządzania składnikami odżywczymi w operacjach skoncentrowanego żywienia zwierząt, lub CAFO. Podejście to jest również stosowane przez Agencję Ochrony Środowiska (EPA) do opłacalnego ustalania priorytetów i skupiania się na środkach ochronnych w Stanach Zjednoczonych.
Innym przykładem badań stosowanych w zarządzaniu składnikami odżywczymi są badania i demonstracje programu Arkansas Discovery Farm Program.
W 12 gospodarstwach rolniczych naukowcy analizują, jak zminimalizować potencjalny przepływ składników odżywczych z gleby do wody, aby chronić glebę i zmniejszyć spływ składników odżywczych. Obejmuje to ocenę skuteczności metod ochrony, takich jak uprawa uproszczona i uprawy okrywowe, a także najlepsze praktyki zarządzania składnikami odżywczymi.
Dotychczasowe wyniki programu wykazały, że średnio mniej niż pięć do trzech procent zastosowanych nawozów azotowych i fosforanowych jest traconych w wyniku spływu powierzchniowego. Skomputeryzowane narzędzia planowania pomogły również usprawnić zarządzanie wodą do nawadniania, zmniejszając ilość spływów do mniej niż 10% obecnych wspólnych strat i oszczędzając jeden z najcenniejszych towarów dla wielu rolników.
Wstępne wyniki programu dały rolnikom już dowody i pewność, że zapewniają bezpieczne i niedrogie dostawy żywności, jednocześnie chroniąc zasoby naturalne dla przyszłych pokoleń. Widzenie tych praktyk w działaniu umożliwiło im również dalsze ulepszanie zarządzania składnikami odżywczymi i ochrony wody.
Co najważniejsze, te eksperymentalne programy uczenia się pokazują rolnikom, co działa, zapewniają im potężne narzędzie do wpływania na przyszłą politykę rolną i umożliwiają im proaktywne inwestowanie w bezpieczeństwo żywnościowe i środowiskowe.
Wreszcie, 4R Nutrient Stewardship to inicjatywa laboratoriów naziemnych prowadzona przez przemysł nawozowy, promująca efektywne wykorzystanie nawozów. Inicjatywa zachęca rolników do stosowania „właściwego” źródła składników odżywczych, we „właściwej” dawce, we „właściwym” czasie i we „właściwym” miejscu.
W połączeniu z innymi środkami ochronnymi może poprawić stan gleb wykorzystywanych w rolnictwie, a także poprawić plony i zmniejszyć straty wody. Na przykład projekt 4R Plus w stanie Iowa ma na celu zmniejszenie strat azotu i fosforu do wody o co najmniej 45 procent.
Wspieranie badań naukowych nad zarządzaniem cyklem składników odżywczych i przekazywaniem go rolnikom ma kluczowe znaczenie dla umożliwienia bardziej zrównoważonego rolnictwa. Udoskonalenia w zarządzaniu składnikami odżywczymi i glebą nie tylko zapewniają rolnikom ożywienie gospodarcze, umożliwiając im uprawę większej liczby upraw przy mniejszych nakładach, ale także zwiększają bezpieczeństwo żywnościowe i zrównoważenie środowiskowe dla nas wszystkich.
